Antarctica, het verborgen continent

Antarctica is geen gewone plek. Het wordt vaak voorgesteld als een lege, bevroren vlakte, maar achter dit beeld schuilt een ander verhaal – een verhaal van verborgen kennis, geheim gehouden technologieën, en multidimensionale poorten. Al eeuwenlang is dit continent het toneel van intense geheimhouding en afscherming.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigden de Nazi’s in het gebied dat ze Neuschwabenland noemden, ondergrondse basissen. Er circuleren geloofwaardige rapporten over U-boten die verdwenen onder het ijs, waar zij toegang kregen tot holle-aardegebieden en buitenaardse technologieën. Sommige bronnen spreken over directe samenwerking tussen Nazi-wetenschappers en niet-menselijke entiteiten, wat leidde tot technologische doorbraken ver voor hun tijd.

Na de oorlog bevestigde de beruchte expeditie van Admiraal Richard Byrd deze vermoedens. Tijdens Operation Highjump werd zijn vloot geconfronteerd met vliegende objecten die veel wendbaarder waren dan eender welke toenmalige technologie. Byrd rapporteerde over een “land voorbij de Zuidpool”, met een subtropisch klimaat, vreemde bewoners en onbekende vliegende vaartuigen. Kort na zijn terugkeer werd zijn verslag geclassificeerd.

Tot op vandaag zijn grote delen van Antarctica verboden terrein. Wat wordt er verborgen? En waarom?

Toch is er een andere kant. Aan de oppervlakte als aan de dieptes van Antarctica zouden oude piramideconstructies liggen, gelinkt aan de oeroude beschavingen die ooit de planeet beheersten in harmonie met kosmische wetten. Deze piramiden resoneren met heilige geometrieën, portalen en bewustzijnstechnologieën die het collectieve veld kunnen herstellen.

Dezelfde geometrische kennis vinden we terug in de tempels van Egypte, Bosnië, Altai, Irak, de Bucegi in Roemenië, en zelfs in het menselijk lichaam. Dit is geen toeval, maar een herinnering aan onze verbinding met de kosmos en het oorspronkelijke scheppingsveld.